به گزارش خبرگزاری دادپویان، شامگاه دهم دی ماه سال ۱۴۰۲ پسر جوانی به پلیس شهریار رفت و از ناپدید شدن پدر ۶۰ ساله‌اش به نام فرهاد خبر داد. 

وی به ماموران گفت: پدرم مدتی است در خانه مجردی دایی ام به نام مهران زندگی می‌کند. چند روزی است از پدرم خبری ندارم .گوشی موبایلش خاموش است و داییی ام می‌گوید از سرنوشت او اطلاعی ندارد. پدرم به مواد مخدر اعتیاد دارد و می‌ترسم بلایی سرش آمده باشد.

با این شکایت تلاش برای افشای راز ناپدید شدن مرد میانسال آغاز شد.

نخستین سرنخ 

این میان پسر جوان اطلاعات تازه‌ای به ماموران داد. وی گفت: آخرین بار که به خانه دایی ام رفته بودم تا به پدرم سر بزنم با صحنه مشکوکی روبه رو شدم. دایی ام در حال تمیز کردن خانه اش بود. اما من روی دیوارها لکه‌های خون را دیدم.

می‌خواستم به خانه دایی ام بروم اما او مانع شد و اجازه ورود به من نداد. او می‌گفت قصد خانه تکانی دارد و بهتر است به خانه‌اش وارد نشوم. من به او مشکوک هستم.

با اظهارات پسر جوان مهران ۵۵ ساله بازداشت شد.

وی سعی داشت با دروغگویی‌هایش پلیس را گمراه کند اما وقتی ماموران در بازبینی دوربین‌های مداربسته در حوالی خانه وی فیلمی به دست آوردند که نشان می‌داد مهران شبانه جسدی را از خانه‌اش بیرون برده، به ناچار لب به بیان حقیقت گشاد و به قتل شوهر خواهرش با ضربه‌های چاقو اعتراف کرد.

وی به بازسازی صحنه جرم پرداخت و در شعبه ۱۱ دادگاه کیفری یک استان تهران، پای میز محاکمه اظهارات عجیبی را مطرح کرد.