فرامرز ۲۵ ساله، لیسانس مدیریت دارد و تصمیم داشته با پول‌های دزدی شرکتی برای خودش تاسیس کرده و کار و کاسبی راه بیندازد.

با اعضای باند چطور آشنا شدی؟

یاشار از اقوام‌مان بود و زمانی که از زندان آزاد شد به سراغم آمد و به من گفت که قصد دارد خلاف‌هایش را از سر بگیرد اما این‌ بار با شگردی متفاوت.

چرا شگردش را تغییر داد؟

ظاهرا در زندان متوجه شده بود که سرقت منزل درآمدش از سرقت‌های دیگر بیشتر است. می‌گفت مردم در خانه‌هایشان پول، طلا و دلار نگهداری می‌کنند و نیاز نیست به بانک دستبرد بزنیم، بانک و صرافی واقعی خانه‌های مردم است.

نقشه سرقت را با همدستش میثم از داخل زندان کشیده بودند و زمانی که آزاد شدند به من هم پیشنهاد همکاری دادند.

تو چرا قبول کردی؟

دلم می‌خواست کار و کاسبی راه‌ بیندازم و برای دیگران هم کارآفرینی کنم اما بدون سرمایه نمی‌توانستم به آرزوهایم برسم. یاشار که پیشنهاد داد با خودم گفتم از این طریق می‌توانم به خواسته‌هایم برسم.

دستنوشته‌ها را تو در محل‌های سرقت می‌گذاشتی؟

بله. چون من دزد نبودم و عذاب وجدان داشتم، دلم هم نمی‌خواست پول حرام وارد کار و کاسبی‌ام شود، به همین دلیل تصمیم گرفتم با دستنوشته‌هایی که تایپی بود برای صاحبخانه‌ها پیام بگذارم و به آنها قول بدهم که پولشان را برمی‌گردانم.

من دزد نیستم و پول‌هایی را که آنها به عنوان پس‌انداز در خانه‌شان نگهداری می‌کردند قرض می‌گرفتم تا بعد از تاسیس شرکتم و زمانی که کارم رونق گرفت بدهی‌هایم را برگردانم.

چطور یادت می‌ماند که به چه کسی چقدر باید پس بدهی؟

دفترچه‌ای داشتم که تمامی آدرس‌ها و مقدار پولی که از هر سرقت سهم من می‌شد داخل آن نوشته بودم تا به وقتش پول‌ها را به قیمت روز برای مالباختگان ارسال کنم. در حقیقت می‌خواستم قرضم را به نرخ روز به آنها برگردانم.

می‌دانی حالا که گرفتار شدی باید رد مال بدهی؟

بله، متاسفانه اشتباه کردم، نه تنها به هدفم نرسیدم بلکه مجرم و سابقه‌دار هم شدم.